Begin februari liep ik op werkbezoek in New York onder andere door Brownsville. Dat is een wijk in Oost Brooklyn (NY) met ruim 60.000 inwoners, 85 % sociale woningbouw op 3 vierkante kilometer; 40% van de mensen leeft onder de armoedegrens. Ik was daar om de jongerenrechtbank te bezoeken. Die wordt gerund door jongeren om kleine delicten waarvan leeftijdsgenoten worden verdacht op een herstelgerichte manier te regelen. Het doel is het voorkomen van een strafblad en het leveren van positieve bijdragen aan de gemeenschap.
Ik hoorde en constateerde dat Brownsville sociale problemen heeft, onder meer in de vorm van criminaliteit en schietpartijen (70 per jaar). Ik hoorde dat als je in het ene woonblok geboren bent, je niet in het andere woonblok komt omdat je het risico loopt aangevallen te worden.
Ik hoorde en zag echter vooral de veerkracht van Brownsville. Want Brownsville is een wijk waar burgers zich, onder meer vanuit het Brownsville Community Justice Center, samen met zeer betrokken professionals inzetten voor de gemeenschap en de wijk.
Ik hoorde en zag echter vooral de veerkracht van Brownsville. Want Brownsville is een wijk waar burgers zich, onder meer vanuit het Brownsville Community Justice Center, samen met zeer betrokken professionals inzetten voor de gemeenschap en de wijk.
Ik zag dat Made in Brownsville een merk is om trots op te zijn. En daar zijn twintig 14-18 jarigen via de jongerenrechtbank onderdeel van, op weg naar leiderschap in hun gemeenschap.
Ik ontmoette documentairemaker Nick Pilarsky die samen met Ray, een jongere uit Brownsville, en 9 andere jongeren uit Brownsville, bezig is een virtual reality game te maken. In de game ontdekken jongeren door hun haat en angsten heen te zien hoezeer ze op elkaar lijken.
Ik leer van de mensen in Brownsville dat wij, als wij dat willen, samen de grootste uitdagingen aankunnen. Burgers vragen om betrokkenheid, eigenaarschap en verantwoordelijkheid in veranderende democratische verhoudingen.
Weer terug in Nederland denk ik dagelijks aan de mensen in Brownsville. Ik zie onze eigen uitdagingen, in verbinding. Op basis van veerkracht en het overwinnen van lijnen van verschillen, wantrouwen, angst en onmacht kunnen wij samen het onmogelijk gedachte laten gebeuren.
